Jan Głuszak Dagarama (1937–2000) był jednym z najwybitniejszych twórców polskiej architektury futurologicznej. Od początku lat 60. tworzył fantastyczne wizje architektoniczne i urbanistyczne. Projektował gmachy o kilkukilometrowej wysokości, miasta pływające na oceanie, czy — w późniejszym okresie — architekturę nomadyczną. Dedykował je, między innymi, miastu Nowy Jork, Moskwie, Tokio oraz Humanopolis — idealnemu miastu według własnej koncepcji. Konsekwentnie rozwijał swoje teorie urbanistyczne w traktacie architektoniczno-filozoficznym zatytułowanym De Labore Solis (Z trudu słońca). Tworzył przez dwadzieścia lat, nękany chorobą psychiczną, z powodu której musiał przerwać studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. 

Wystawa Z trudu słońca jest epilogiem trwającego niemal dwa lata projektu Tarnów. 1000 lat nowoczesności — „Tysiącletnia opowieść o Tarnowie dobiega końca.” Składa się na nią kilkanaście prac wypożyczonych z Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Tarnowie oraz od osób prywatnych.

Kuratorzy:

Ewa Łączyńska-Widz
Dawid Radziszewski
 
Wystawa otwarta 10.01–10.02.2012
Czwartek — sobota 16.00–19.00

Wystawie towarzyszy wykład Emilii Kiecko Latający Domek Jednorodzinny poświęcony twórczości Jana Głuszaka Dagaramy.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej
Pańska 3, Warszawa
11.01.2012, 18.00